 POL 1.JPG)
* IV – ELAC – ideologia i praktyka
* Bibliografia
* Abstract in English
Kornel Sawiński (Uniwersytet Śląski) / 2 /
CEREDD / 2013 02 14 /
Centre Européen de Recherche et d’Etude sur
Europejskiego Centrum Studiów i Badań Demokracji Bezpośredniej /
English version / Translation: Maria Walczak / on:
Published in Journal of Polish Naval Academy in Gdynia (in Colloquium of the Faculty of Humanities and Social Sciences) /
Report originally presented to the “Congress of Polish Geopoliticians” in November 2011.
IV – ELAC – IDEOLOGIA I PRAKTYKA
Analiza ponad 150 komunikatów (prowadzonych w kilku językach, zawsze jednak w wersji francuskiej i angielskiej) na łamach mediów powiązanych z ELAC prowadzona chronologicznie, od początku konfliktu w Libii pozwoliła na wyodrębnienie kilku kategorii, które w ramach kodów geopolitycznych układają się w wyraźną, spójną całość.
W płaszczyźnie ideologicznej tworzą siatkę aksjologiczną, wyrażającą ideologię komunitaryzmu nacjonal-europejskiego. Poparcie dla ustroju libijskiej demokracji bezpośredniej i socjalizmu w wydaniu kaddafistowskim są ważnym punktem praktyki politycznej partii PCN.
1 września 2011 r. dokładnie w 42 rocznicę przejęcia władzy przez Kaddafiego, opublikowane zostały dwa artykuły odnoszące się do tego wydarzenia.(38)
Przypomniano w skrócie wydarzenia z 1969 roku. Skrótowo przedstawiono założenia ideologii politycznej libijskiej dżamahiriji. Podkreślono aktualność „Trzeciej Uniwersalnej Teorii” odwołującej się zarówno do panarabskiego dziedzictwa Nassera, demokracji bezpośredniej, antyfundamentalistycznego, reformistycznego islamu, rewolucyjnego nacjonalizmu, wyłożonej w „Zielonej Książce” przez Muammara Kaddafiego. Autor podkreślał wyjątkową trwałość systemu stworzonego przez Kaddafiego. Z dala od blichtru <<petro-monarchistycznych>> sojuszników Waszyngtonu, z dala od nędzy mas arabskich, bogactwo pochodzące ze sprzedaży ropy naftowej trafiające bezpośrednio do libijskiego narodu. W świecie w którym bez przerwy zmieniają się prezydenci, dyktatorzy, marszałkowie, pułkownik Kaddafi jest ciągle ten sam. Jego rewolucyjna <<Trzecia Uniwersalna Teoria>> stanowi ciągle natchnienie dla rewolucjonistów na czterech kontynentach.(39)
Pod adresem społeczeństw i systemów zachodnich język ELAC przesycony jest takimi zwrotami jak: „parlamentarna demokracja burżuazyjna”, „homo economicus”, „nowa Kartagina”. Nawiązuje często do dyskursu antykolonialnego, i antyimperialistycznego dziedzictwa nasseryzmu, czy partii Baath, krytykowany jest zaciekle projekt mondialistyczny pod patronatem USA i NATO. W kontekście geopolitycznym podkreślane są zasługi Kaddafiego dla projektu stworzenia „Stanów Zjednoczonych Afryki”, po fiasku inicjatyw mających na celu zjednoczenie świata arabskiego.
Często podkreśla się potrzebę demaskowania projektu „Wielkiego Bliskiego Wschodu”,(40) którego zadaniem jest przemodelowanie pasa państw muzułmańskich w skrócie „od Marakeszu do Bangladeszu”, w planie maksymalistycznym na modłę demokracji liberalnej, a w planie minimum zamienienie tego obszaru w małe, zbałkanizowane, pozbawione siły i charyzmatycznego przywództwa państewka, tkwiące w chaosie i będące pod całkowitą kontrolą zachodu.
Kody geopolityczne w dyskursie ELAC zachowują miejsce naczelne. Libia jest pokazywana jako most łączący Afrykę z Europą. Libia pod przywództwem Kaddafiego stworzyła system, który otwiera drogę dla równoprawnego dialogu kultur i cywilizacji.(41) Libia jest zatem widziana jako przeszkoda na drodze do świata jednobiegunowego pod przywództwem USA. Libia jest mostem między europejskim zjednoczeniem i afrykańskim zjednoczeniem. To jest most pokoju. Wizja Kaddafiego, nie jest wizją wojny cywilizacji. Wizja Kaddafiego, jest wizją dialogu narodów i kultury. W świecie, w którym Ameryka chce od nowa narzucić swoje prawa, ta wizja świata jest nie do zniesienia.(42)
Według ELAC do rozpoczęcia wojny domowej w Libii prowadził bardzo długi i złożony proces, który Fabrice Beaur wyjaśnia w ten sposób: to co dzieje się od 2011 roku zostało wykorzystane przez imperialistów USA, NATO, Francafrykę. Kryzys w łonie libijskiej elity ma swój początek w 2003 roku. Wówczas Dżamahirija rozpoczęła ofensywę dyplomatyczną, która polegała na tym, by zostać główną siłą unifikującą Unii Afrykańskiej. Jednym
z celów było przełamanie embarga w procesie kompleksowych stosunków dyplomatycznych i politycznych, również przez wypłatę ogromnych sum dla ofiar zamachu, któremu Libia nie była wcale winna. W następstwie wydarzeń po 11 września wykorzystanych przez reżim Busha i neoconsów, doszło do ofensywy przeciwko Irakowi i Afganistanowi. W tamtym okresie jasnym się stało, że celem Amerykanów jest arabski rewolucyjny nacjonalizm, tzn. baasistowski Irak, Syria, oraz Libia . Luc Michel napisał wtedy długi artykuł dla Al.-Jazeery, który pojawił się również w publikacjach libijskiej MCR,(43) przyp. K. S.). Ułatwia on zrozumienie tego, co stało się później. Libia posiadała nagromadzone przez lata embarga, ogromne rezerwy walutowe (nie mogąc importować ani inwestować). Świadomość tego, że Libia może być zaatakowana, tak jak Irak doprowadziła do poszukiwań mających na celu wyjście naprzeciw temu zagrożeniu przez rozwiązanie dyplomatyczne. Mniejszościowe skrzydło libijskiej Dzamahiriji okazało się jednoznacznie prozachodnie. Szczególnie ważną postacią był Moussa Koussa szef wywiadu, który ujawnił się w kwietniu 2011 roku, jako zdrajca, podwójny agent zachodnich służb specjalnych. (44)
Aksjomaty ideologiczne ELAC pochodzą z dwóch źródeł: linii programowej libijskiego MCR, oraz linii politycznej PCN. Na gruncie geopolityki wizja PCN (zainicjowana przez Jeana Thiriarta) była w znacznym stopniu zbieżna z linią wyznawaną przez Kaddafiego. Główne założenia mówią o: zjednoczeniu kontynentu afrykańskiego i europejskiego, na równoprawnych zasadach, pokonanie kolonialnej spuścizny i zamknięcie siłom tallasokratycznym (angloamerykańskim) dostępu do Morza Śródziemnego uczynienie z niego(Marenostrum).(45) Fabrice Beaur twierdzi, że: Kaddafi nie jest <<jedynym człowiekiem>>, który śledził idee i to w którą stronę zmierza świat. Był on otoczony grupą intelektualistów, których nazywano <<
Sama idea powstania ELAC narodziła się po wspomnianej już (ostatniej jak na razie) Konferencji MEDD-MCR w Zawii w lutym 2011 r. Kiedy na zachodzie przygotowywane było uderzenie na Libię, ELAC przygotowywał swoją sieć w całej „Wielkiej Europie” (tak w języku PCN nazywa się przestrzeń geopolityczną od Atlantyku po Pacyfik) napisano Manifest Założycielski ELAC, który przetłumaczony został na 4 języki, pracę rozpoczęły sekretariaty w Brukseli, Paryżu, oraz Rosji, Turcji, Mołdawii i w Quebecu.(47) ELAC jest strukturą trans nacjonalną (tak sama się definiuje), podobnie zresztą jak większość przedsięwzięć organizowanych przez PCN. Oznacza to, programowe nieuznawanie istniejących granic aktualnych, małych państw, czy nawet kontynentów (np. Europa, która nie kończy się na Uralu). ELAC mimo swojego sieciowego charakteru jest zintegrowany przez istnienie jednego przywództwa, jednolitych organów prasowych, jednej linii politycznej.
ELAC szczególny nacisk kładzie na organizację, by odróżniać się skutecznością od amorficznej, inercyjnej masy Europejczyków popierających Kaddafiego. Według szacunków ELAC z kwietnia 2011 r. liczba sympatyków libijskiej dżamahirii wynosi od ćwierć do pół miliona osób. (48)
ELAC porównuje często wojnę domową w Libii do wojny domowej w Hiszpanii z lat 1936-1939. Pokazuje się podobieństwo między zamachem stanu zorganizowanym przez frakcję faszystowsko-monarchistyczną w Hiszpanii , oraz islamskimi-monarchistami z Benghazi. Kontrolowany przez zachód islamizm pokazywany jest jako libijska wersja faszyzmu.
Prezentowana jest również analogia między wsparciem faszystowskich potęg Włoch i nazistowskiej Trzeciej Rzeszy, a wsparciem udzielonym przez NATO i USA islamistom z Benghazi. (49)
Retoryka antyfaszystowska została jak pisze Fabrice Beaur szybko przejęta przez władze w Trypolisie. „Początkowo było to dość niezręczne, dość niezrozumiałe dla samych Libijczyków, oraz w państwach libijskiej bliskiej zagranicy.
Kiedy rzecznikiem libijskiego przywództwa został Ibrahim Mussa zaczęto częściej używać nomenklatury antyfaszystowskiej: zaczęto mówić o “faszyzmie NATO”, o frakcji “islamo-monarchistycznych z Benghazi. (50)Efektem uznania przez ELAC libijskiej wojny domowej jako „nowej hiszpańskiej wojny domowej” była deklaracja Luca Michela o możliwości udziału w niej po stronie lojalistów europejskich ochotników. Propozycja ta została złożona publicznie przez Michela na samym początku wojny w Libii, w jego wywiadzie dla francuskich mediów Street Press, 21 lutego 2011 r.. (51)Po tym wywiadzie z Lucem kontaktowało się wielu Europejczyków, którzy deklarowali swoją gotowość do wyjazdu i walki, głównie z państw byłego WNP.
Propozycję swoją Michel powtórzył podczas konferencji współorganizowanej przez ELAC w kwietniu 2011 w Trypolisie (omówienie tego ważnego wydarzenia w dalszej części artykułu). Sugestia Michela została zarejestrowana przez libijską telewizję. Inanc Kutlu tak opisuje całą inicjatywę: Luc Michel nie żartował, do Trypolisu dotarł z kompletną dokumentacją, z uwzględnieniem wszystkich aspektów prawnych tej sprawy, z uwzględnieniem statusu europejskich bojowników, którzy mieli być zorganizowani
w ramach jednego kierownictwa, pod własnym sztandarem, gotowych do uczestnictwa w wojnie domowej. (52)
Jest to przykład reaktualizacji koncepcji Jeana Thiriarta, stworzenia
w 1968 roku „Brygad Europejskich” wspierających Palestyńczyków. (53)
Idea z lat sześćdziesiątych nie została wprowadzona w życie ze względu na sprzeciw Moskwy.(54)Nowe „Brygady Europejskie” (podobnie jak te z lat 60-tych) miały być swoistą „inwestycją na przyszłość” do walki
w innych punktach zapalnych świata, ze szczególnym uwzględnieniem Europy. Do tej propozycji Libijczycy odnieśli się niechętnie. Władze w Trypolisie obawiały się internacjonalizacji samej walki zbrojnej, próbując w jak najszerszym zakresie zamknąć konflikt w ramach państwa libijskiego. Poza tym po prostu obawiano się, że przedsięwzięcie okaże się niewykonalne. Wprowadzenie w życie projektu „Brygad Europejskich” oznaczałoby pójście na całkowitą konfrontację ze światem zachodnim, czego w początkowej fazie konfliktu przywództwo libijskie chciało za wszelką cenę uniknąć.
Bez wątpienia największym sukcesem w niedługiej historii ELAC było zorganizowanie w dniach 17-18 kwietnia międzynarodowej konferencji pod hasłem „Remove your hands away from Libya”.(55) Konferencja odbyła się w salach położonego nad samym morzem hotelu Bab al Bahr. Konferencję organizowały wspólnie Komitety ELAC, War Foundation, National Organization for Libyan Youth, Economic, Social and Cultural Council at the African Union, Arab and African Youth Union, African Youth Forum for Peace and African Youth Union.(56) Co warte podkreślenia wszelkie kontakty Europejczyków z władzami libijskimi umożliwił ELAC. W spotkaniu wzięli udział przedstawiciele różnych frakcji ELAC z Francji, Walonii, Brukseli, Mołdawii, Polski (list Andrzeja Leppera wspierający kaddafistowską Libię)(57), Bałkanów, Węgier, Rosji, Turcji. Reprezentanci środowisk antywojennych, antyimperialistycznych z trzech kontynentów. Organizacja tego przedsięwzięcia była trudna przede wszystkim z powodów logistycznych. Należy pamiętać o tym, że Libia była już w tym czasie objęta strefą zakazu lotów, nie działał Internet ani telefonia komórkowa.
Największy wkład organizacyjny wniósł Luc Michel, który prowadził bezpośrednie rokowania z tunezyjskim Ministerstwem Spraw Zagranicznych w sprawie wjazdu i wiz dla afrykańskich delegatów. (58)
Najważniejszymi postaciami, które wzięły udział w konferencji byli: Dr Ibrahim Musa (59) (znający osobiście kierownictwo ELAC od czasu wspomnianej VI Konwencji MEDD-MCR w Zawii) rzecznik prasowy rządu libijskiego, oraz Dr Chaled Kaim wiceminister spraw zagranicznych Libii. Konferencja odbyła się w asyście wybuchających bomb. Bombardowania Trypolisu w tamtym czasie trwały już prawie miesiąc. Z punktu widzenia animatorów ELAC konferencję uznać należy za sukces. Luc Michel został mianowany przez sekretarza generalnego libijskiej młodzieżówki na przewodniczącego „Międzynarodowej Komisji ds. kontaktów z organizacjami wspierającymi Libię”.
Nazwa oczywiście nie była przypadkowa i miała za zadanie budowanie równoległych struktur w państwach NATO, które wsparły “Narodową Rade Tymczasową”.(60) Wartym podkreślenia jest fakt, że Luc Michel jest jedynym obywatelem nie libijskim, któremu powierzono taką funkcję. Nominacji dokonano po przemówieniu Sekretarza Generalnego Związku Młodzieży Libijskiej (61). Również delegaci z państw afrykańskich znaleźli się pod kierownictwem Michela.
Całe to wydarzenie zarejestrowały nie tylko libijskie media, ale również kilka zagranicznych stacji telewizyjnych.
Konferencja kwietniowa była dla ELAC wydarzeniem prestiżowym, pokazującym, możliwości mobilizacyjne tej struktury. Była również dużym sukcesem partii PCN. Cały szereg planowanych przedsięwzięć ELAC nie zostało zrealizowanych ze względu na przyspieszony bieg wydarzeń.
Po zdobyciu Trypolisu struktura zmieniła nazwę z Komitetów ELAC na ELAC-RESISTANCE (62), który jest w tej chwili w Europie główną organizacją sieciową wspierającą libijski opór.
Warto jeszcze zwrócić uwagę na afrykańską gałąź struktury: ALAC (African-Libyan Action Committees (63)). Struktura ta jest animowana przez osoby związane wcześniej z MEDD-MCR. Geneza współpracy PCN z afrykańskimi emigrantami w Europie, oraz socjalistycznymi i postępowymi organizacjami w Afryce jest długa. Szczególnie blisko PCN współpracował
z komitetami Rewolucyjnymi Czadu, oraz z z aktywistami czadyjskiego ruchu socjalistycznego ACTUS, Dr Djimadouna Ley-Gnardigala(64). W odróżnieniu od ELAC, struktura afrykańska nie jest otoczona murem milczenia
w mediach główno-nurtowych. Na dzień dzisiejszy ELAC wykracza daleko poza ramy swojego pierwotnego przeznaczenia.
Obecnie ponownie lansowane są Komitety Wsparcia Syrii(65), oraz organizowana jest działalność wspierająca Algierię(66). Jak twierdzi Jean Pierre Vandermissen: „wielu polityków i działaczy afrykańskich uświadomiło sobie niebezpieczeństwo jakie stanowi NATO dla Afryki. Afryka nie jest z boku, jest równie ważną drugą stroną międzynarodowej działalności PCN”(67).
KS
______________________
(38) 42d Anniversary Of The Libyan Revolution Of “Fateh Of September 1ST” /With The Libyan People And Muammar Gaddafi: Libyan Resistance To US/NATO Conquest Continues! 42e Anniversaire De
(39) Tamże.
(40) Por. T. A. Kisielewski, Wojna Imperium. Większy Bliski Wschód w amerykańskiej wojnie z terroryzmem, Elbląg 2008.
(41) 42d Anniversary Of The Libyan Revolution Of “Fateh…
(42) Tamże.
(43)http://www.aljazeerah.info/Opinion%20editorials/2003%20Opinion%20Editorial/October /31%20o/The%20US-Israeli%20War%20against%20Arab%20Nationalism%20Luc %20Michel.htm (2011.10.27.).
(44) Cyt.za: Regards Sur 50 Ans… Entretien de Karel Huybrechts Avec Fabrice Beaur PARTIE II…, s. 8.
(45) Convention III of the RCM, Libya, September 2004, Unification of the network of the revolutionary committees” in Europe”. Creation of the Movement for the European Direct Democracy
(46) Cyt. za: Regards Sur 50 Ans… Entretien de Karel Huybrechts Avec Fabrice Beaur PARTIE …, s. 7.
(47) Tamże.
(48) Regards Sur 50 Ans… Entretien de Karel Huybrechts Avec J. P. Vandermissen PARTIE I …, s. 5.
(49) Spanish Republic 1936 – Jamahiryia 2011, Libya Is Our “War Of Spain”: No Pasaran! Posted on 2011/06/01 by Luc Michel. https://www.elac-committees.org/2011/06/01/spanish-republic-1936-%E2%80%93-jamahiriya-2011-libya-is-our-%E2%80%9Cwar-of-spain%E2%80%9D-no-pasaran/ (2011.11.20.)
(50) Regards Sur 50 Ans… Entretien de Karel Huybrechts Avec Fabrice Beaur PARTIE I …, s. 9.
(51) http://www.streetpress.com/sujet/1901-luc-michel-la-libye-n-est-pas-du-tout-un-etat-repressif, (2011.08.20.) tekst https://www.elac-committees.org/2011/08/12/very-controversial-interview-with-luc-michel-by-street-press-february-2011-libya-is-not-a-repressive-state/ (2011.10.20.)
(52) Cyt. za: Regards Sur 50 Ans … Entretien de Karel Huybrechts Avec Inanc Kutlu PARTIE I…, s. 7.
(53) 3 Juin 1998: 30ème Anniversaire De
(54) Luc Michel Publié originellement dans Conscience Europeenne en 1985 De "Jeune Europe»- brak numeracji stron.
(55) Euro-Libyan Action Committees Press Release of Luc Michel, April 21, 2011, The Support To Libya Is Organized In Tripoli: United Front In Europe And Africa To Defend The Libyan Jamahirya, maszynopis w posiadaniu autora.
(56) http://www.facebook.com/ELAC.April.2011.Tripoli.Conference (2011.10.21.).
(57) http://www.samoobrona.org.pl/pages/02.Partia/00.Aktualnosci/index.php?document=/330.html (2011.10.09.).
(58) Regards Sur 50 Ans… Entretien de Karel Huybrechts Avec Inanc Kutlu PARTIE I…, s. 6.
(59) http://www.dailymotion.com/video/xism3a_pcn-tv-conference-hands-off-libya-opening-speeches-of-dr-moussa-ibrahim-luc-michel-17-april-2011-tr_news (2011.10.29.).
(60) Libyan Action Committees Press Release of Luc Michel, April 21, 2011, The Support To Libya Is Organized In Tripoli…
(61) http://www.dailymotion.com/video/xisqxm_pcn-tv-conference-hands-off-libya-opening-speech-of-the-secretary-general-of-the-libyan-national-yo_news#rel-page-1 (2011.12.02.).
(62) ELAC-Resistance /Libya – Launch Of The Libyan Resistance Radio “Local Radio Tripoli» https://www.elac-committees.org/2011/11/22/elac-resistance-libya-launch-of-the-libyan-resistance-radio-%E2%80%9Clocal-radio-tripoli/ (2011.12.15.).
(63) https://www.elac-committees.org/category/alac/alac-news-infos/ (2011.10.29.).
(64) Regards Sur 50 Ans… Entretien de Karel Huybrechts Avec J. P. Vandermissen PARTIE I …, s. 11. http://www.lnr-dz.com/index.php?page=details&id=7236 (2011.12.05.).
(65) http://comites.syrie.free.fr/ (2011.11.30.)
(66) http://www.facebook.com/pages/SOLIDARITE-ALGERIE-SOLIDARITY-ALGERIA/132174676879663 (2011.12.04.).
(67) Cyt. za: Regards Sur 50 Ans… Entretien de Karel Huybrechts Avec J. P. Vandermissen PARTIE I…, s. 12.
_________________________
BIBLIOGRAFIA
* Materiały niewydane (w posiadaniu autora):
[1] Discours, au nom des Délégations du Continent européen, au Meeting d’ouverture de
[2] Entretien de Luc Michel avec Kornel Sawinski: Jean Thiriart, LE P.C.N.,
[3] Interview De Luc Michel Par Fabrice Beaur PCN-TV Moscou (14 octobre 2011), A bâtons rompus sur: PCN, idéologie, praxis, perspectives – Communautarisme européen – Résistance libyenne
– Comités ELAC & ALAC – MEDD-MCR – Russie – Belarus
– Transniestrie – Abkhazie – Grande-Europe – Eurasie – OTAN
– «Révolutions de couleur» – «printemps arabe» … En marge d’une Conférence régionale du MEDD-MCR et d’ELAC-RUSSIA organisée à Moscou le 14 octobre 2011, maszynopis.
[4] Sebha (Libya) – 28 February To 1st March 2007: Luc Michel Lecturer To The 6th International Reunion On “Direct Democracy And The Thought Of Muammar Al-Gathafi” maszynopis.
[5] Solidarite Milosevic, Bulletin d’ information Comité International pour
[6] 42d Anniversary Of The Libyan Revolution Of “Fateh Of September 1ST” / With The Libyan People And Muammar Gaddafi: Libyan Resistance To US/NATO Conquest Continues.
Publikacje zwarte:
[7] Al.-Kaddafi M., Zielona Książka, Trypolis przy współpracy wydawnictwa „Fabuła” 1991.
[8] Dugin A. (red.), Sietiewyje wojny: Ugroza nowogo pokolenija, Moskwa 2009.
[9] Fryzeł T., Arabska Myśl Socjalistyczna, Warszawa 1985.
[10] Kisielewski T. A., Wojna Imperium. Większy Bliski Wschód
w amerykańskiej wojnie z terroryzmem, Elbląg 2008.
[11] Lacoste Y., Geopolityka Śródziemnomorza, Warszawa 2010.
[12] Leclerq J., Dictionnaire de la mouvance droitiste et nationale de 1945 à nos jours, Paris, 2008.
[13] Michel L., Le Parti Historique Revolutionnaire, Généalogie idéologique du Concept de Parti dans le Communautarisme européen, Charleroi 1986.
* Wydawnictwa ciągłe:
[14] "Al Ba'ath Al Iraqi"
[15] “Conscience Europeenne”
[16] "Geopolitika”
[17] “
[18] “
[19] “
[20] “L’Europe Communautaire”
[21] “Memri”
[22] “PCN-Info Hebdo”
* Strony internetowe:
[23] http://www.aljazeerah.info/
[25] http://comitesirak.free.fr/
[26] http://comites.syrie.free.fr/
[27] http://www.dailymotion.com/PCN-NCP-TV#videoId=xlsveu
[29] http://www.facebook.com/#!/EuroLibyanActionCommittees.ELAC
[33] http://memri.org/
[36] http://resistanceeuropeenne.online.fr/
[37] www.rossia3.ru
[38] http://www.streetpress.com/
[39] http://twitter.com/meddmcr
_______________
# ABSTRACT IN ENGLISH:
ELAC (EURO-LIBYAN ACTION COMMITTEES) AS A NETWORK-CENTRIC ORGANIZATION
This article is an attempt to analyse the phenomenon of a network organization, whose establishment has been directly connected with the political situation in Libya since the middle of February 2011. The protests that took place in Libya were the result of successful (overthrow of the legal authorities) riots in Tunisia and Egypt. The riots were significantly and perhaps even decisively inspired and controlled from outside, with the use of a netwar technology, which is part of ‘soft power’ weapons. The supporters of the Libyan system, the people who sympathize with the direct democracy, in the manner of the Libyan Jamahiriya also use this weapon while leading information wars in defence of their axioms.
A manifestation of this is undoubtedly a net ELAC, created significantly on the basis of MEDD-MCR ( Movement for European Direct Democracy- Mouvement des Comites Revolutionnaires – Revolutionary Committees Movement ).
The analysis of ELAC net’s activity requires taking into consideration a few facts that distinguish it from activities of official government and non government organizations which possess much more financial, political and intelligence support.
– On the one hand, it is a decentralized organization, on the other hand, it is based on
a strictly centralized structure of the Party PCN (Parti Communautaire National-europeen- National-European Communitarian Party);
– it is a grass-roots organization created on the basis of spontaneous reactions;
– it is a non profit organization ( its activity involves no bonus );
– it is based on officially available web social portals such as facebook or twitter and websites.
To keep the chronology of narrative and also to understand the essence of the phenomenon of ELAC it has been necessary to carry out an analysis of the activity of the political party PCN and the social-political movement MEDD-MCR in the context of their most important net ventures.
Key words:
ELAC – Euro- Libyan Action Committees, communitarism national-european, Muammar Kaddafi, Luc Michel, geopolitics, information warfare, network organizations.
__________________________
Pics : Poster de ELAC RESISTANCE (septembre 2011), en référence à Omar Moktar, héros martyr de la guerre contre l’invasion coloniale fasciste italienne.
Le Dr Khaled Kaim, vice-ministre des affaires étrangères libyen, et Luc MICHEL, Conférence internationale « Hands off Libya » (Tripoli, 17-18 avril 2011).
 POL 2.jpg)